Μικρά φυσικά

Τα Μικρά φυσικά συνιστούν (μαζί με το Περί ψυχής) μια επιστημονική θεώρηση της σχέσης του σώματος με την ψυχή. Ανατρέχοντας στις επιλογές αξιόλογων σχολιαστών -από τον Αλέξανδρο τον Αφροδισιέα, τον Μιχαήλ τον Εφέσιο και τον Θωμά τον Ακινάτη μέχρι τον George R. T. Ross (1973), τον Richard Sorabji και τον David Gallop- μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι το ερμηνευτικό ενδιαφέρον στρέφεται περισσότερο στο Περί αισθήσεως και αισθητών και το Περί μνήμης και αναμνήσεως και λιγότερο στα υπόλοιπα πέντε έργα της συλλογής, από τα οποία ωστόσο ξεχωρίζουν εκείνα που έχουν ως θεματικό πυρήνα τον ύπνο. Με αυτά τα δεδομένα, η εκτενώς σχολιασμένη έκδοση του συνόλου των εν λόγω πραγματειών από τον William D. Ross, (W. D. Ross, Aristotle, Parva Naturalia, a revised text with introduction and commentary, Οξφόρδη 1955) (εξίσου χρήσιμη είναι και η έκδοση του Rene Mugnier) σε συνδυασμό με την ακριβέστερα μεταφρασμένη αλλά λιγότερο σχολιασμένη εκδοχή των John I. Beare και George R. T. Ross (J. I. Beare και G.R.T. Ross, The Parva Naturalia, Οξφόρδη 1908) αποτελεί ίσως την ασφαλέστερη βάση για κάθε νέα ερμηνευτική προσπάθεια, όπως η παρούσα, που φιλοδοξεί να παρακολουθήσει και να μεταδώσει -χωρίς να προδώσει- την αριστοτελική σκέψη. [...]