Αλκιβιάδης… και τόσο πλήρως σε φαντάσθηκα

Με κατηγορούν ως άδικο αυτοί που από αδυναμία δεν μπορούν να αδικήσουν.
Με κατηγορούν ως ακόλαστο αυτοί που μόνο στ’ όνειρό τους μπορούν να γευτούν τις ακολασίες. Κι ακόμα με κατηγορούν για αλαζόνα αυτοί που τρέχουν πίσω μου για να κερδίσουν την εύνοιά μου. Οι ίδιοι που χτυπούν θανάσιμα τους δούλους τους και κακοποιούν τις γυναίκες τους διαμαρτύρονται για τη δική μου βαναυσότητα. Τι χειρότερο κάνω απ’ αυτούς; Αν κόπτονται τόσο για τη δική μου απανθρωπιά, ας τολμήσουν να καταργήσουν τη δουλεία ή να δώσουν στις γυναίκες ψήφο στην εκκλησία του δήμου. Οι γυναίκες μ’ αγαπούν, γιατί τους προσφέρω όμορφες στιγμές και τιμώ τον θείο έρωτα, ενώ όλοι αυτοί οι επικριτές μου ζουν μίζερα τη ζωή τους μέσα στη συκοφαντία και στο ψέμα.
Κι επειδή δεν υπάρχει βάσιμη κατηγορία για να μου προσάψουν, καταφεύγουν στη γνωστή μέθοδο των ψευδομαρτύρων. Την ασέβεια προς τους θεούς. Αφού λοιπόν με κατηγορούν ως βλάσφημο, θα περιφρονήσω κι εγώ τη δική τους δικαιοσύνη και θα αναζητήσω τη θεϊκή. Αυτή θα με δικάσει. Όταν όμως θα έρθει η ώρα. Προς το παρόν θα τους βοηθήσω να φτιάξουν βήμα βήμα το παραμύθι τους για τον κακό Αλκιβιάδη. Λοιπόν, οι δρομείς στην εκκίνηση. Ας νικήσει ο καλύτερος!