Από το Λεξικό του Διαβόλου

Στο Λεξικό αυτό ο Μπηρς συνθέτει τον Κανόνα των ανθρώπινων αδυναμιών, προκαταλήψεων, παραλογισμών και συνηθειών. Οι ευφυώς μοχθηροί «ορισμοί» των λέξεων αποκαλύπτουν εκείνη ακριβώς την πλευρά τους, που η φυσιολογική συνείδηση επιδιώκει υποκριτικά να συγκαλύψει.
Το ότι αυτός ο μισάνθρωπος και στραβόξυλο, αυτός ο ορθολογιστής με την κλίση στο φανταστικό και το απόκοσμο, αυτός ο ευαίσθητος κυνικός, αυτός ο ηθικολόγος που δεν πίστευε σε καμιά ηθική, αυτός ο ταραχοποιός που υποστήριζε την τάξη, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί ένα μουσειακό κομμάτι της ιστορίας της λογοτεχνίας, αυτό είναι γνωστό σε όλους όσους έχουν διαβάσει τις ιστορίες του. Το λεξικό του θα τους το επιβεβαιώσει.


Σοβαρός ή παιχνιδιάρης, σκαρώνοντας αμείλικτους ορισμούς ή φανταστικά παραθέματα από ανύπαρκτους συγγραφείς, ο Μπηρς έχει ένα καταλυτικό χιούμορ, που αντέχει στο χρόνο. Το λεξικό του εξακολουθεί να μην έχει ιερό και όσιο, ακόμα και στην προχωρημένη, την κατεξοχήν ανίερη εποχή μας.

****

"Κόμη της Βερενίκης": Ένας αστερισμός που ονομάστηκε έτσι,
προς τιμήν μιας γυναίκας που θυσίασε τα μαλλιά της για να σώσει
τον άντρα της. Σήμερα οι κυρίες θυσιάζουν τόσο συχνά τους άντρες
τους για να σώσουν τα μαλλιά τους, που δεν υπάρχουν αρκετά
αστέρια στον ουρανό για να πάρουν τα ονόματα των εν λόγω κυριών.


Μια αρχαία κυρία, κάποτε, πρόσφερε τα μαλλιά της
για να προλάβει του άντρα της τον άδικο χαμό.
Κι οι άνθρωποι την τίμησαν, και με τιμές μεγάλες,
το όνομά της έδωσα σ’ έναν αστερισμό.

Ο γάμος σήμερα είν΄αλλιώς, και όλες οι κυρίες
θα’ διναν και τον άντρα τους για να σωθεί η κόμη.
Γι’ αυτές δεν έχει αστερισμούς, δεν έχει μεγαλεία:
για να χωρέσουν χρειάζονται δυο ουρανοί ακόμη!