Νιχάο Κίνα

«Το πολύχρωμο πλήθος χαζεύει αργόσχολα,
μια ψηλόλιγνη οπτασία με μακριά κυματιστή φούστα από ασπρόμαυρα βολάν κι ένα εξωφρενικό καπέλο στο πίσω μέρος του κεφαλιού σαν βεντάλια από πλερέζες εξαφανίζεται τρομαγμένη σέρνοντας απ’ το χέρι ένα δεκάχρονο παιδί που ουρλιάζει κλαίγοντας μόλις βλέπει το βίντεο στο χέρι μου, τρεις τέσσερις νεαρές με μακριές γαλανές φούστες με κόκκινα ζωνάρια και καπέλα-ρόδες κάρου σε μια φαντασμαγορία χρωμάτων σουλατσάρουν λικνιστές επιθεωρώντας προς γονιμότητά τους καχεκτικά αρσενικά. Στα γρανιτένια πόδια του Μάο ένα αποκαμωμένο γαϊδουράκι σέρνει βαρύ ξύλινο αραμπά με σακιά. Ψηλά, πίσω από την τραγιάσκα του στερεότυπου αγάλματός του, συνωθούνται τα πρώτα σύννεφα μιας επικείμενης καταιγίδας, ενώ η απαλή αντρική φωνή του κινέζικου σουξέ που μ’ ακολουθεί ανά την Κίνα κραυγάζει: Σ’ αγαπώ, αντίο, Σ’ αγαπώ, αντίο».

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου