Αντινομίες της Αντιγόνης

Η "Αντιγόνη" βρίσκεται στο επίκεντρο ορισμένων από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις που εκτυλίσσονται τα τελευταία χρόνια στη διεθνή σκηνή της πολιτικής φιλοσοφίας. Αυτές τις θεωρητικές επεξεργασίες επιχειρεί να αποτυπώσει ο ανά χείρας τόμος.
Αντιπροσωπεύει, άραγε, η Αντιγόνη αποκλειστικά και μόνο τη συγγένεια και το προπολιτικό, ενώ ο Κρέων την κυριαρχική εξουσία και το νόμο της πόλης; Αποσταθεροποιεί ή επιβεβαιώνει η Αντιγόνη τις στερεότυπες παραδοχές για τη συσχέτιση του γυναικείου φύλου με τη συγγένεια και την οικιακότητα; Θα μπορούσε να εκληφθεί η Αντιγόνη ως μια επαναστατική μορφή εμπρόθετης πολιτικής δράσης; Πως συνυφαίνονται οι αστάθμητες ψυχικές μετατοπίσεις των υποκειμένων με τις ευρύτερες πολιτικές συνθήκες; Πράττει, άραγε, η Αντιγόνη εντός ή εκτός της πόλης; Σε ποιο βαθμό οι διεκδικήσεις της μετατοπίζουν τα όρια της κοινότητας και των θεσμίων της πολιτειότητας; Τι είδους πολιτική υποκειμενικότητα υποδύεται - της πολίτη, της απόλιδος ή της ευλαβούς μάρτυρα; Και, εντέλει, αντιτίθεται στο νόμο ή επιζητεί να τον αντικαταστήσει;
Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, η Αντριάνα Καβαρέρο, η Τζούντιθ Μπάτλερ, η Τίνα Τσάντερ, η Τζίνα Πολίτη, η Όλγα Ταξίδου, η Κάρολ Τζέικομπς, ο Κώστας Δουζίνας, ο Γιάννης Σταυρακάκης, η Μπόνι Χόνιγκ και η Τζόαν Κόπιετς προτείνουν σύγχρονες αναγνώσεις της Αντιγόνης, οι οποίες διερευνούν και διευρύνουν την έννοια του πολιτικού, ενώ ο Άθολ Φούγκαρντ και η Σάρα Κόφμαν στρέφουν την προσοχή μας σε κάποιες ξεχωριστές παραστάσεις της σοφόκλειας τραγωδίας υπενθυμίζοντάς μας ότι η Αντιγόνη είναι (και) θεατρικό δρώμενο.