Η ληστεία στο ελληνικό κράτος

Ποιες πτυχές της κοινωνικής ζωής επηρεάστηκαν από τη ληστεία; Ποιες είναι οι συνέπειες του φαινομένου αλλά και των μεθόδων καταστολής του; Κατά πόσον τα προβλήματα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους συνέβαλαν στην έξαρση του φαινομένου; Κατά πόσον η δράση των ληστών επηρέασε τους κατοίκους των περιοχών τις οποίες λυμαίνονταν;
Με αυτά τα βασικά ερωτήματα η μελέτη στοχεύει στην ερμηνεία του φαινομένου της ληστείας, το οποίο αποτελούσε για μια μακρά περίοδο του νεοελληνικού κράτους (από το 1830 έως το 1930 περίπου) αναπόσπαστο κομμάτι της παραδοσιακής κοινωνίας.
Παραμένει άσβεστη η μνήμη ληστών όπως του Νταβέλη, του Γιαγκούλα, των Αρβανιτάκηδων, των Ρεντζαίων και των Κουμπαίων ή περιστατικών όπως η απαγωγή, το 1866, του Σωτήρη Σωτηρόπουλου, μετέπειτα πρωθυπουργού, η δολοφονία Άγγλων περιηγητών στο Δήλεσι το 1870, η ληστεία της Πέτρας Φιλιππιάδας το 1926 και η απαγωγή των βουλευτών Μελά και Μυλωνά το 1928.



Η ληστεία ένα κοινωνικό φαινόμενο που έκανε αισθητή την εμφάνισή του στην διάρκεια του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα στην Ελλάδα είναι το αντικείμενο αυτής της μικρής ιστορικής μελέτης που στοχεύει στην ανάδειξη και ερμηνεία του φαινομένου όσο και τη συμβολή της τοπικής κοινωνίας στην εμφάνιση και κατά περιόδους έξαρση του. Ο μελετητής επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στις κοινωνικές συνιστώσες του φαινομένου, στις μεθόδους αντιμετώπισης του από το κράτος και το νομικό σύστημα και το κατά πόσον τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους συνέβαλαν στην έξαρση και την διατήρηση του φαινομένου. Τα αυτοβιογραφικά κείμενα απαχθέντων όσο και τα λογοτεχνικά κείμενα και ληστρικά τραγούδια αποτέλεσαν βασικές πηγές της κατανόησης του φαινομένου. Ενδιαφέρουσα μελέτη, γραμμένη με γλαφυρό τρόπο.
Γιάννης Ν. Μπασκόζος