Ακτίνα φωτός

Αγωνία κυριαρχεί στις εναλλασσόμενες υποθέσεις του μυθιστορήματος. Ο αστυνόμος Μονταλμπάνο νιώθει έναν ακαθόριστο φόβο. Η ανάμνηση ενός ονείρου τού προκαλεί δυσφορία, προλήψεις, σκοτεινά προαισθήματα. Μια παράπλευρη σκέψη προσπαθεί ν’ αποκτήσει ξεκάθαρη μορφή και συνεχίζει να υφίσταται στην πραγματικότητα ως ύποπτη συνενοχή, κι έχει ως αφετηρία τις συμπτώσεις με το άθλιο όνειρο που μετέτρεψε ένα κομμάτι άγονης κι έρημης γης σε ανοικτό νεκροτομείο με κλειστό φέρετρο και πτώμα που περιμένει ν’ αναγνωριστεί, κάτω από ένα κίτρινο φως και ψυχοσωματικές επιδράσεις. Ακόμη και οι συνηθισμένες ασυναρτησίες του Καταρέλλα εκφράζονται στο όνειρο μέσα από φράσεις στα λατινικά.

Στην πορεία της η έρευνα, προκειμένου να διαλευκάνει υποθέσεις ένοπλης επίθεσης και βιασμού, λαθρεμπορίου όπλων και απατεώνων που εξάγουν κλεμμένα έργα τέχνης, συναντάει και μπλέκεται με γυναίκες που έχουν φλογερό ταμπεραμέντο, ενώ ο αστυνόμος, εκτεθειμένος στη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων και των παράνομων παιχνιδιών του μυαλού, βρίσκεται σε στάση αναμονής. Τελικά, κάτι που δεν είναι τελείως ξεκάθαρο θα βγει από το παρασκήνιο και θ’ αποκαλυφθεί.