Η μύηση του Διαγόρα στα Ελευσίνια μυστήρια

... Ο ιεροφάντης σκύβει και με την βοήθεια δύο άλλων ανασηκώνει τον Θεό και τον στήνει ολοζώντανο εμπρός μας. Έπειτα, με μια συμβολική κίνηση του χεριού του, χρίζει τον λαιμό μας, σαν για να μην περάσει πια ποτέ από εκεί βέβηλος λόγος, και κράζει: "Ιδού, ω μύστες, ο οδηγός μας, Θάρρος! Αφού ο Θεός δεν πέθανε, ας ελπίσουμε πως θα τελειώσουν τα βάσανά μας και πως θα βρούμε τέλος την σωτηρία". Έπειτα από την υποβλητικήν αυτήν τελετή, οι μυσταγωγοί μας οδήγησαν με τις δάδες τους σε πέντε πηγές μες στο δάσος και ήπιαμε νερό σε χάλκινα κύπελλα, για να καθαριστούμε και εσωτερικώς, ώστε να μπορέσουμε να γευτούμε την μυστηριακή τροφή που μας προσέφεραν αργότερα επάνω σε τύμπανα. Και συλλογίστηκα τότε τις πέντε διδασκαλίες του Πλάτωνος, την Αριθμητική, την Γεωμετρία, την Στερεομετρία, την Μουσική και την Αστρονομία, που αποτελούν τον απαραίτητο καθαρμό, για να μπορέσει η ψυχή να φθάσει στην αληθινή τελετή, στην αληθινή δηλαδή τελειοποίηση, που θα της προσφερθεί αργότερα με τα Μεγάλα Μυστήρια. Για τούτο από τους τελευταίους αυτούς καθαρμούς προέρχεται και η φράση αναγνωρίσεως των μυστών: Εκ τυμπάνου βέβρωκα, εκ κυμβάλου πέπωκα, γέγονα μυστικός.