Αγία και Μεγάλη Πέμπτη

Κατά τις ακολουθίες της Μεγάλης Πέμπτης, ζούμε ακραίες υπαρξιακές καταστάσεις: από τη μία, η τραγική πτώση του Ιούδα, που από Μαθητής του Χριστού κατακρημνίζεται στον Άδη της αμετανοησίας, από την άλλη, η μετάνοια της πόρνης, που ανυψώνεται από την άβυσσο της αμαρτίας στα κράσπεδα του Παραδείσου.
Ένα ερώτημα πλανιέται ανά τους αιώνες: «Γιατί η ευσπλαχνία του Χριστού δεν έφερε σε επίγνωση τον Ιούδα, ώστε να μην αποτολμήσει την προδοσία;» Εντυπωσιάζει ο αριστουργηματικός τρόπος χειρισμού του θέματος από τον ιερό Χρυσόστομο. Περιγράφει πλήθος ενεργειών, με τις οποίες ο Χριστός επιχειρούσε διακριτικά, σεβόμενος το αυτεξούσιο, να τον φέρει σε επίγνωση. Αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να μετανοήσει με την βία, παρά μόνο με την δική του προαίρεση, αφού ο Θεός μας έπλασε ελεύθερα όντα, κατ εικόνα Του, και όχι απλές μαριονέτες: «Επειδή γαρ κυρίους ημάς εποίησε και της των φαύλων και της των αγαθών πράξεων αιρέσεως, και εκόντας είναι βούλεται καλούς· δια τούτο, αν μη βουλοίμεθα, ου βιάζεται ουδ αναγκάζει·» (σελ. 46).
Στους δύο αυτούς άξονες, ευεργετικές-διακριτικές θείες ενέργειες και κατάχρηση του αυτεξούσιου με εναντίωση και αμετανοησία, πλέκεται το δράμα του Ιούδα...