Που βρισκόμαστε; Η επιδημία ως πολιτική

[…] Ένα άλλο πράγμα που πρέπει να σκεφτούμε είναι η προφανής κατάρρευση κάθε κοινής πεποίθησης και πίστης. Θα λέγαμε ότι οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πλέον σε τίποτα, πέρα από τη γυμνή βιολογική ύπαρξη, που πρέπει να διασωθεί με οποιοδήποτε κόστος. Όμως, πάνω στο φόβο μήπως χάσουμε τη ζωή μας μπορεί να θεμελιωθεί μόνο μια τυραννία, μόνο ο τερατώδης Λεβιάθαν με το ξεγυμνωμένο σπαθί του.
Γι’ αυτό —όταν η έκτακτη ανάγκη, η πανούκλα, κηρυχτεί λήξασα, αν κηρυχτεί— δεν πιστεύω ότι, τουλάχιστον για όσους έχουν διατηρήσει μια ελάχιστη διαύγεια, θα είναι δυνατό να επιστρέψουμε να ζούμε όπως πριν. Και αυτό είναι ίσως σήμερα το πλέον απελπιστικό πράγμα — αν και, όπως έχει ειπωθεί, «μόνο για όσους δεν έχουν πλέον ελπίδα έχει δοθεί η ελπίδα».

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εισαγωγικό σημείωμα
Η επινόηση μιας επιδημίας
Μολυσματική νόσος
Διασαφηνίσεις

Πού βρισκόμαστε;
Στοχασμοί για την πανούκλα
Η επιδημία δείχνει ότι η κατάσταση εξαίρεσης έχει γίνει κανόνας
Κοινωνική αποστασιοποίηση
Ένα ερώτημα
Η γυμνή ζωή
Νέοι στοχασμοί
Περί του αληθούς και του ψευδούς
Η ιατρική ως θρησκεία
Βιοασφάλεια και πολιτική
Πόλεμος επιδήμιος
Ρέκβιεμ για τους φοιτητές
Δύο άτιμες λέξεις
Δίκαιο και ζωή
Κατάσταση εξαίρεσης και κατάσταση έκτακτης ανάγκης
Τι είναι ο φόβος;
Όταν το σπίτι έχει πιάσει φωτιά
Το πρόσωπο και η μάσκα
Μερικά δεδομένα

Για τον χρόνο που έρχεται