6 μέρες στον κόσμο των μεγάλων

- Σήκω, αγάπη μου, ήρθε η ώρα για το σχολείο.

- Δεν θέλω μαμά. Δεν θέλω πάλι να βγω απ’ το σπίτι.

- Τι έχεις αγάπη μου; Τι σου συμβαίνει και είσαι τόσο λυπημένη;

- Μαμά, γιατί πρέπει να με λένε Δευτέρα;

- Γιατί, κορίτσι μου; Δεν σου αρέσει το όνομά σου;

- Όλοι με μισούν… Την άλλη φορά ένας κύριος με έβρισε, επειδή είχε κίνηση και άργησε στη δουλειά του. Τα μεγάλα παιδιά που ακούω στο σχολείο λένε συνέχεια τα χειρότερα για μένα, μα κανείς τους δε με ξέρει. Γιατί μιλάνε έτσι για μένα χωρίς να με ξέρουν; Αν με έλεγαν Παρασκευή, θα με αγαπούσαν. Αλλά εγώ η ίδια θα ήμουν. Γι’ αυτό σου λέω, μανούλα μου. Δεν θέλω να βγω έξω. Όλοι με μισούν.

- Κανείς δε σε μισεί Δευτέρα μου… Ίσως πολλοί να μη σε καταλαβαίνουν και να μη γνωρίζουν ακόμα. Έχεις το πιο όμορφο όνομα του κόσμου. Ξέρεις πόσα παιδιά ήρθαν στον κόσμο Δευτέρα, μετά το Σαββατοκύριακο; Ξέρεις πόσα όνειρα γεννήθηκαν Δευτέρα; Πόσες ζωές άλλαξαν από Δευτέρα; Κανείς δεν σε μισεί.

Πώς θα ένιωθε η κάθε ημέρα αν ήταν ένα παιδί που μεγάλωνε στον γεμάτο προκαταλήψεις και στερεότυπα κόσμο των μεγάλων; Τι τραύματα θα κουβαλούσε και τι προσωπικότητα θα είχε; Η δακτυλοδεικτούμενη Δευτέρα, η αόρατη Τρίτη, η διχασμένη Τετάρτη, η παραμελημένη Πέμπτη, η ενθουσιώδης και σκανδαλιάρα Παρασκευή και ο αεικίνητος Σάββατος ζουν την καθημερινότητά τους μέχρι να ανταμώσουν στο τραπέζι της θείας Κυριακής! Αφορμή το όνειρο του Φιλίππου, ενός ζωηρού αγοριού που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία.