Στο Κάστρο που στοιχειώσαμε

1922. Χιλιάδες Μικρασιάτες καταφεύγουν 1922. Χιλιάδες Μικρασιάτες καταφεύγουν την κόλαση της Σμύρνης. Την Ελισσώ με την οικογένειά της θα τη βγάλει η βάρκα στη Χίο, όπου το Κάστρο θα γίνει η πατρίδα της. Απέναντί τους θα βρίσκουν ενίοτε εχθρική την τοπική κοινωνία. Η Ελισσώ, ευφυής και δυναμική, διηγείται τη ζωή της μέσα στο Κάστρο και έξω απ’ αυτό και παράλληλα ξετυλίγει τις ζωές των ανθρώπων της γειτονιάς της. Πρόσωπα αγαπημένα, τοπικές αφηγήσεις και δοξασίες, έρωτες, μυστήρια και φονικά πλαισιώνουν το μοτίβο των δεκαετιών του ’30 και του ’40 που σημάδεψαν τη ζωή της. Κι όλα αυτά μέσα στη δίνη του Μεσοπολέμου, του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, της Κατοχής, της Αντίστασης, του Εμφυλίου.

Η Ελισσώ, μια γυναίκα με πάθος για τη ζωή, θα ερωτευτεί, θα πάει στο πανεπιστήμιο, θα γυρίσει την πλάτη στα κοινωνικά στερεότυπα. Θα κάνει με περηφάνια σημαία της την «προσφυγιά» της λλά και το ανεμοδαρμένο Κάστρο της Χίου, που στέκεται μέχρι και σήμερα αγέρωχο ν’ ατενίζει τις ακτές της Μικρασίας και να ψιθυρίζει μέσα απ’ τις ταλαιπωρημένες πολεμίστρες του τις πονεμένες ιστορίες των προσφύγων.