Η γυναίκα χωρίς φύλο

Από τις εκδόσεις ΡΟΕΣ και στη σειρά Δοκίμια κυκλοφόρησε το βιβλίο του Λουκά Θανασέκου "Η γυναίκα χωρίς φύλο". Αλλοτε ως θύμα της μονογαμίας, άλλοτε ως σφετεριστής κι όχι λίγες φορές ως υστερόβουλος θιασώτης της, η γυναίκα χωρίς φύλο παραμένει πρόσωπο της ιστορίας, της μυθολογίας και της ανθρωπολογίας. Χωρισμένο σε επτά ενότητες, το νέο δοκίμιο του Λουκά Θανασέκου (πέρυσι από τις ίδιες εκδόσεις, είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του "Οι περιπέτειες του θεού"), παρουσιάζει εξελικτικά το σύμπτωμα της "αποφυλοποίησης", το οποίο και οδήγησε τη γυναίκα στην κατάσχεση του έρωτα. Γυναίκες της Βίβλου, όπως οι θυγατέρες του Λωτ, η Ρεβέκκα και η Λεία, θεές του ελληνικού Δωδεκαθέου όπως η Αθηνά και η Ηρα, πρόσωπα της τραγωδίας όπως η Ισμήνη και η Ηλέκτρα, υπήρξαν τα κατ εξοχήν μοντέλα της "γυναίκας χωρίς φύλο", που υπηρέτησαν με φανατισμό το τέλος της σαγήνης και την έκπτωση του έρωτα. Κοντά σ αυτές παρελαύνουν οι πρώτες χριστιανές στην περιοχή της Εγγύς Ανατολής, οι οποίες προπαγάνδιζαν την περιφρόνηση προς τον άνδρα και τον γάμο, ώστε την 8η ημέρα της Δημιουργίας να εμφανιστούν ενώπιον του Θεού παρθένες και αμόλυντες.


Οι γυναίκες που εξέφρασαν με τη ζωή τους και-όχι λίγες από αυτές-με το θάνατό τους την πίστη στην ομορφιά του έρωτα ήσαν, κατά τον συγγραφέα του βιβλίου, η Σάρρα, η Ραχήλ, οι 49 κόρες του Δαναού, η Φαίδρα, η Αντιγόνη, η Κλυταιμνήστρα, οι σύζυγοι των κελτικών φυλών κατά τον 11ο αιώνα, οι παντρεμένες στην άρχουσα τάξη κατά τον Μεσαίωνα κ.ά. Το πιο πρόσφατο "αποφυλοποιημένο" μαστοφόρο -ως η κατ εξοχήν "γυναίκα χωρίς φύλο"- είναι το μοντέλο του θηλυκού που έχει "βισματωθεί στην τηλεόραση, υποστηρίζει ο Λουκάς Θανασέκος.