Αρχαία Ελληνική Λύρα

«Ουδέν γαρ όφελος απορρήτου, φασί,
και αφανούς της μουσικής».

«Σε τίποτα δεν ωφελεί, λένε, η μουσική,
αν μένει μυστική και κρυμμένη».

Λουκιανός

Η λύρα, και κυρίως η επτάχορδη, υπήρξε το «εθνικό» όργανο των αρχαίων Ελλήνων για πάνω από μία χιλιετία. (8ος π.Χ. – 4ος αι. μ.Χ.). Η συγκεκριμένη μέθοδος εκμάθησης αρχαίας ελληνικής επτάχορδης λύρας βασίστηκε: στη χρήση ενός πιστά ανακατασκευασμένου οργάνου, στη μελέτη των πάσης φύσεως αρχαιολογικών και φιλολογικών πηγών, κυρίως όμως, στην εμπειρία του επαγγελματία μουσικού με βάση την οποία αναδείχθηκαν αφενός ο ήχος αφετέρου οι τεχνικές και ερμηνευτικές δυνατότητες της λύρας.

Ύστερα από δεκαετίες μελέτης της αρχαίας ελληνικής μουσικής και οκτώ χρόνια καθημερινής και πολύωρης μελέτης πάνω σε μια επτάχορδη αρχαία λύρα ο Νίκος Ξανθούλης κατέγραψε την πορεία της μουσικής του αναζήτησης, με στόχο να το μοιραστεί με οποιονδήποτε αποφασίσει να ασχοληθεί με το πιο ελληνικό από τα ελληνικά όργανα.

Η προσέγγιση της τεχνικής της λύρας έγινε μέσα από τις αγγειογραφίες και την αρχαία θεωρία, αλλά κυρίως μέσα από την ίδια τη φύση οργάνου.