Άρωμα γυναίκας στην ελληνική ζωγραφική

Επιμέλεια: Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα

Μετάφραση: Δημήτρης Σαλταμπάσης, Philip Rump

Ζωγραφική: Περικλής Χέλμης, Κωνσταντίνος Ιατράς, Διονύσιος Τσόκος, Π. Γ. Μωραΐτης, Θεόδωρος Βρυζάκης, Χαράλαμπος Παχής, Γεράσιμος Πιτζαμάνος, Δημήτριος Δομβριάδης, Νικηφόρος Λύτρας, Γεώργιος Ιακωβίδης, Απόστολος Γεραλής, Δημήτρης Δάβης, Θεόφιλος (Χατζημιχαήλ), Γιάννης Τσαρούχης, Νικόλαος Γύζης, Κωνσταντίνος Πανώριος, Θεόδωρος Ράλλης, Επαμεινώνδας Θωμόπουλος, Συμεών Σαββίδης, Ουμβέρτος Αργυρός, Μάρκος Ζαβιτσιάνος, Τρύφων Καζάκος, Δημήτριος Γερανιώτης, Θεόφραστος Τριανταφυλλίδης, Εμμανουήλ Ζαΐρης, Γιάννης Μόραλης, Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας, Δημήτριος Γαλάνης, Αλέκος Φασιανός, κ.ά.

Φωτογράφιση: Σταύρος Ψηρούκης, Θάλεια Κυμπάρη




H γυναικεία μορφή, με τη χάρη, την ομορφιά, την περιβολή, τα ανθηρά της χρώματα, προσθέτει ένα δυνατό και πάντα αισθητό άρωμα στη ζωγραφική. Δίκαια λοιπόν επιλέξαμε αυτό τον τίτλο για τον τρίτο τόμο της σειράς "Θησαυροί της Εθνικής Πινακοθήκης", που είναι αφιερωμένος στη γυναίκα. Η γυναίκα υπήρξε ένα ανεξάντλητο ορυχείο έμπνευσης για τους καλλιτέχνες από τότε που δημιουργήθηκε η τέχνη. Οι γλαφυρές φόρμες του γυναικείου σώματος, πλούσιες σε συμβολισμούς ευκαρπίας και μητρότητας, αποτέλεσαν το κοινό θεμέλιο θρησκείας και τέχνης από τις προϊστορικές μητέρες-θεές ως την Αφροδίτη και την Παναγία.
Γιατί και η Αφροδίτη ως σεπτή θεά της γονιμότητας λατρεύεται στα χρόνια της ακμής της ελληνικής αρχαιότητας. Αργότερα, στους αλεξανδρινούς χρόνους, η λατρεία της ταυτίζεται με τον έρωτα ως πηγή ηδονής και το κάλλος της χάνει την ιερότητά του. Το μαρτυρούν οι συγγραφείς της ύστερης αρχαιότητας που περιγράφουν ιερόσυλους έρωτες θνητών για έργα τέχνης που απεικόνιζαν την Αφροδίτη. [...]